Ik bezoek Palo Verde Cemetery in Blythe, Californie op 17 september 2010 wanneer ik van Yuma naar Kingman rijd.
Het is ongeveer honderd graden Fahrenheit en dat helpt niet.

De begraafplaats is groot en ruim gelegen met een accent op liggende grafstenen (lawn cemetery).
Vanwege de lange tocht en de hitte neem ik me voor alleen het eerste stukje te bekijken.
Ik zie stenen die me weinig doen en stenen die me meer doen en stenen die me nieuwsgierig maken en een soort graftombes met onleesbare teksten en 1 oud kindergrafje met een zo trieste engel dat ik er uren aan blijf denken.

Wat me vooral opvalt: dat de graven kwa jaren dwars door mekaar liggen.
1916 naast 2009 naast 1963.

De komende jaren zal ik teruggaan naar deze begraafplaats, steeds onderweg van Yuma naar Kingman dus als tussenstop op een lange route.
Misschien dat ik er dan een beter gevoel voor krijg.

De tekst op het graf:
Vincent Basil de Meyer
Born Apr. 4 1921,
Died
Nov. 10, 1922

Soms weet ik direct: deze begraafplaats is heel bijzonder, hier ervaar ik iets dat me nog lang zal bijblijven.
Op andere begraafplaatsen dringt dat pas door wanneer ik de foto’s bekijk. Indrukken komen weer boven. Stenen die toen ik er was voldoende  opriepen om me ze te doen fotograferen, maken nu écht indruk.

De tombes vond ik direct opmerkelijk. Maar ik was dat grote kruis voor het kleine kind alweer vergeten.
En die steen voor de man die van eenden hield (vermoedelijk om er op te jagen) en waarop stond vermeld dat hij de zoon was van ’the Riverman-Desert Man Camiel Dekens’.
Verder de overweldigend grote steen voor Myrtle Dove Cartwright. Overleden in 1918 op 33-jarige leeftijd. Waarop ook staat vermeld: “And her infant son.”
De zusjes Silva. Vero en Lucy. Begin twintig. Een dag na elkaar in 2002 overleden. Een ongeluk? Ik kan niets vinden. Ik kan van niemand hier iets vinden.

Ik heb alle foto’s bekeken, ik heb een aantal mensen ingevoerd in Find a Grave.
Palo Verde Cemetery raakt me nu veel meer dan toen ik er rondliep.
In september kwam ik als bezoeker tot waar die vlag in het midden van het pad stond.
In mei, wanneer het hopelijk ietsje minder warm is, ga ik verder naar achteren.

Eerst nog wat algemene beelden. Dan de graven.