Portretten
3 januari 2011 Door 1 Reactie
Niet alleen de engelen betoveren op Riverview Cemetery.
Ook de portretten van de doden fascineren.
Mooie mensen, bijna allemaal Latino’s.
Sommige zijn nageschilderd van een foto (vermoed ik).
Op andere foto’s staan mannen maar vooral vrouwen die doen denken aan filmsterren uit de tijd dat de films net gingen spreken.
Ook hier: een kleine selectie.
Nellie en Enriqueta
3 januari 2011 Door Reageer
Aan de zijkant van het grasveld met de engelen en de heiligen staan twee zuilen.
Ze zijn niet identiek, maar ze lijken wel op elkaar.
En ze staan op één sokkel.
De beide vrouwen zijn op dezelfde dag, 17 december 1933, gestorven.
Ze hebben niet dezelfde achternaam.
Zouden ze geliefden zijn geweest, denk ik.
Maar even rekenend: het kán dat Enriqueta de moeder van Nellie was.
Enriqueta is nl. 36 jaar geworden en Nellie 17.
De foto van Enriqueta is vaag.
Die van Nellie lijkt later nog eens deels te zijn schoongemaakt.
Wat een mooi meisje, Nellie. Die ogen.
Zouden ze samen zijn verongelukt?
(klik op de foto’s om ze te vergroten)
Terrace Park Cemetery
13 oktober 2010 Door Reageer
Terrace Park Cemetery in Holtville, Californië wil ik bezoeken omdat ik heb gelezen dat er erg veel illegale vreemdelingen begraven zijn.
Het lot van anonieme doden trek ik me aan, ik wil iets met ze dóen, ze een vorm van erkenning geven. Een plaats. Al is het maar op dit weblog.
Op 11 september 2010 ga ik erheen.
Ik heb een lijstje bij me met vier photo requests. Voor foto’s van graven.
Die kunnen mensen indienen via Find a Grave.
Ze zijn, ontdek ik, een ideale manier om als legitimatie te dienen tegenover verzorgers van de graven.
In Holtville tref ik Martin. Een grafsteen had ik zelf al gevonden, hij wijst me de andere drie. 
Bij die van Myrl E. Parker heeft hij een verhaal. Myrl was de plaatstelijke grocer of pharmacist (ik ben vergeten wat het was, maar een van de twee).
Het graf van zijn vrouw Melva, die in 1986 was overleden, bezocht hij elke dag – precies om drie uur. Bij het graf van Myrl zelf had Martin nog nooit een bezoeker gezien.
De begraafplaats is grassig-goed onderhouden (in elk geval het deel van de niet-illegal-aliens) en wanneer we bij het graf van Myrl Parker komen staat daar een dikke laag water op van de sprinkler. Martin zal het voor me schoonmaken.
Ik vraag of ik daar ook een foto van mag maken. Dat mag.
Daarna brengt hij me naar het troosteloze terrein verderop. Met de onbekende doden en de wel-bekende doden zonder geld voor een behoorlijk graf die met het een baksteen als markering moeten doen. Martin laat doorschemeren dat hij begrip heeft voor de Mexicanen die in de hoop op een betere toekomst door de woestijn Amerika intrekken en dat vaak niet overleven.
Ik deel dat begrip maar mijn compassie betreft alle onbekenden die zo worden begraven en ik slaag er niet in dat duidelijk te maken (taalonhandigheid).
Ik ga zeker terug naar Terrace Park. Omdat ik een deel van de begraafplaats met mooie beelden niet kon fotograferen omdat de sprinklers er nog stonden te sproeien.
En omdat ik er door de hitte niet in slaagde de bakstenen van álle John Does te fotograferen.
Wat ik wel graag had gewild.
Heaven has gone to heaven
13 oktober 2010 Door Reageer
Terrace Park Cemetery heeft een aantal grafstenen waarop aan beide kanten tekst staat.
Zoals die van Heaven Leigh Ram die in januari 2006 op 19-jarige leeftijd bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen.
Heaven stond toen ze dood ging op het punt toe te treden tot de band van haar zusje.
Op YouTube zette haar broer Michael Ram voor haar zijn eigen versie van Tears in Heaven.
Haar moeder Deborah (“I am a believer in Messiah, Yeshua. I love my family. I have a husband and two children that are all musically gifted.”) creëerde ter ere van Heaven Leigh Ram een eigen kanaal op YouTube.
In dit filmpje treedt Heaven in het begin op als het meisje dat de deur open en weer dicht doet.
(Voor alle zekerheid: de titel boven dit stukje is niet bedoeld als flauwe grap. Ik koos ervoor omdat uit alles blijkt dat Heaven en haar familie erg gelovig zijn en oprecht geloven in een hemel waar zij nu zou zijn beland.)
‘Officer down’ Irene B. Rios ‘leeft’ voort
13 oktober 2010 Door 2 Reacties
Een geweldige smile heeft Irene B. Rios op een grafsteen met twee bedrukte kanten.
Ze blijkt makkelijk te googlen. Eerst als ‘officer down’ wat ik associeer met Law & Order en schietende criminelen. Maar het wordt, ontdek ik, ook gebruikt bij andere ongelukken van politiemensen.
Irene Rios verongelukte op de snelweg toen ze als reklasseringsmedewerker op weg was naar een cliënt.
Collega’s startten ter ere van haar de 718 Foundation die beurzen verschaft aan veelbelovende studenten (718 was haar badge number).
Het geld krijgen ze bij elkaar via een sporttoernooi.
Arme mensen
13 oktober 2010 Door Reageer
Een Potter’s Field is het deel van een begraafplaats waar arme mensen worden begraven.
Terrace Park Cemetery in Holtville heeft een zekere bekendheid omdat er honderden onbekende doden liggen – meest illegalen die vanuit Mexico naar Amerika kwamen en de tocht niet overleefden.
Tussen de vele John Does liggen ook erg veel mensen met een naam. Arme mensen. Begraven op kosten van de gemeenschap. Met als grafsteen een baksteen. En heel soms een houten kruisje. Geen jaartallen, geen gevoelige teksten.
Sommige stenen kan ik niet lezen. Er zijn er ook -enkele- waar iets bij ligt.
Iedere naam voer ik in bij google. Het kán toch dat een arm iemand de krant heeft gehaald. Al is het maar door een gruwelijk sterven.
Ik vind niets.
Palo Verde Cemetery
20 september 2010 Door 1 Reactie
Ik bezoek Palo Verde Cemetery in Blythe, Californie op 17 september 2010 wanneer ik van Yuma naar Kingman rijd.
Het is ongeveer honderd graden Fahrenheit en dat helpt niet.
De begraafplaats is groot en ruim gelegen met een accent op liggende grafstenen (lawn cemetery).
Vanwege de lange tocht en de hitte neem ik me voor alleen het eerste stukje te bekijken.
Ik zie stenen die me weinig doen en stenen die me meer doen en stenen die me nieuwsgierig maken en een soort graftombes met onleesbare teksten en 1 oud kindergrafje met een zo trieste engel dat ik er uren aan blijf denken.
Wat me vooral opvalt: dat de graven kwa jaren dwars door mekaar liggen.
1916 naast 2009 naast 1963.
De komende jaren zal ik teruggaan naar deze begraafplaats, steeds onderweg van Yuma naar Kingman dus als tussenstop op een lange route.
Misschien dat ik er dan een beter gevoel voor krijg.
De tekst op het graf:
Vincent Basil de Meyer
Born Apr. 4 1921,
Died
Nov. 10, 1922
Tweede indruk -1
20 september 2010 Door Reageer
Soms weet ik direct: deze begraafplaats is heel bijzonder, hier ervaar ik iets dat me nog lang zal bijblijven.
Op andere begraafplaatsen dringt dat pas door wanneer ik de foto’s bekijk. Indrukken komen weer boven. Stenen die toen ik er was voldoende opriepen om me ze te doen fotograferen, maken nu écht indruk.
De tombes vond ik direct opmerkelijk. Maar ik was dat grote kruis voor het kleine kind alweer vergeten.
En die steen voor de man die van eenden hield (vermoedelijk om er op te jagen) en waarop stond vermeld dat hij de zoon was van ’the Riverman-Desert Man Camiel Dekens’.
Verder de overweldigend grote steen voor Myrtle Dove Cartwright. Overleden in 1918 op 33-jarige leeftijd. Waarop ook staat vermeld: “And her infant son.”
De zusjes Silva. Vero en Lucy. Begin twintig. Een dag na elkaar in 2002 overleden. Een ongeluk? Ik kan niets vinden. Ik kan van niemand hier iets vinden.
Ik heb alle foto’s bekeken, ik heb een aantal mensen ingevoerd in Find a Grave.
Palo Verde Cemetery raakt me nu veel meer dan toen ik er rondliep.
In september kwam ik als bezoeker tot waar die vlag in het midden van het pad stond.
In mei, wanneer het hopelijk ietsje minder warm is, ga ik verder naar achteren.
Eerst nog wat algemene beelden. Dan de graven.
Laatste reacties