De Shivwits zijn indianen die deel uitmaken van de Paiutes.
Rond 1100 vestigen zij zich bij de Santa Clara River en de Virgin River in zuidwest Utah.

In 1776 dendert de Dominguez-Escalante Expedition door hun gebied en dan gaat het bergaf (lees het beknopte verhaal bij Wikipedia).
Tenslotte wordt de stam een reservaat en dan raken ze het beetje grond weer kwijt en nu hebben ze een paar vierkante kilometer (Wikipedia denkt nog minder maar ik rijd regelmatig door het gebied en dat lijkt me toch echt overdreven).

In het reservaat ligt een begraafplaats.
Je kunt hem vanaf de weg zien liggen in de diepte.
Maar hij het pad naar beneden staat een paal met ‘No trespassing’.
Zodat ik het er de keren dat ik hier eerder was niet op waag.

Wanneer ik hier in oktober 2013 weer kom, schrijf ik de stam een email.
Dat ik graag de begraafplaats wil bezoeken, maar dat het bord er staat terwijl ik óók zie dat Find a Grave wel degelijk foto’s heeft geplaatst.
Terwijl ik ook heb gehoord dat native Americans er soms bezwaar tegen hebben als hun graven worden gefotografeerd.

Ik krijg antwoord.
Hope Silvas schrijft: “Anyone is welcome to visit the cemetery as long as they are respectful.”
Het verbodsbord is ooit opgehangen vanwege vandalisme maar mag ik negeren.
“Not sure about the taking pictures part.”

Waaraan Jetta Wood toevoegt: “People still take pictures of the cemetery.”
Jamaar, denk ik: mág het nou.
Dat vraag ik nog een keer voor alle zekerheid maar nadere reactie blijft uit.
Zodat ik het toch eng vind de begraafplaats te betreden tot ik vandaag op Wikipedia zie dat “Their Band Chairperson is Jetta Wood”.
Met een print van de correspondentie in de achterzak durf ik het nu wel aan.

Voor de begraafplaats staat een bord dat 18 hier begraven ‘warriors’ eert die voor Amerika in het buitenland hebben gestreden.
(geen foto omdat ze zon er zo op scheen dat ik er zelf in werd gereflecteerd, wel een foto bij FaG)

De begraafplaats zelf is een schitterende mengeling van kleine, oude stenen (veel onleesbaar), enkele (niet eens veel) graven zonder steen en nieuwe stenen, frutsels, bloemen.
Veel markers van begrafenisondernemingen zijn verwerkt in de graven, ook als die verder wel een steen hebben.
Dat is bijzonder, vaak worden de metalen markers dan weggehaald.

Sommige graven lijken bewust te zijn begroeid.
Alsof de natuur de vrijheid heeft gekregen maar niet als ’troep’.

Ik zie namen die duiden op indianen maar ik zie bij sommige markers ook de letters LDS (Latter Day Saints = mormonen).
Het is dus niet een uitsluitend indiaanse begraafplaats.
Recente graven zijn er ook.
Met veel bloemen.
Enkele met plantjes die recent water hebben gekregen.

Een prachtige plek waarover ik tot nu toe geen achtergrondinformatie heb gevonden.
Komt misschien nog.