Op de dag dat ik hoor dat mijn konijntje Bella Donna onverwacht is overleden -29 september 2010- bezoek ik het Pet Cemetery van Las Vegas. Ik was het al van plan, overwoog nog er vanaf te zien omdat het te pijnlijk kon zijn maar het werd alleen even janken bij de eerste grafsteen voor een bunny.
Dat zat er natuurlijk dik in. 
Pet Cemetery ligt in Noord Las Vegas, een klein uur rijden vanaf Boulder City waar ik logeer en het is bloedheet. Er staan bomen, maar om schaduw te bieden niet genoeg. Toch breekt de hitte me pas na anderhalf uur, wanneer ik -met haren aan mijn gezicht en kleren aan mijn lijf geplakt- besluit het laatste veldje over te slaan, echt op. 
Het komt door de liefde die uit de grafstenen spreekt. Of het nou kleine platte plakken zijn of bouwsels die een kapitaal moeten hebben gekost. Er is zoveel moeite gedaan. Er is nagedacht over de teksten. Ook al zijn ze kort, het is duidelijk dat deze mensen een zeer bijzondere band hadden met hun dier(en).
De 
(vooral) honden, de katten, enkele konijntjes, vogels, een desert tortoise, een olifant en veel paarden.
Je kunt je ook als mens bij je huisdier laten begraven. Veel van die graven zag ik niet, maar ik zag ook niet alles.
Hieonder een aantal van de paarden.
Ach ach, Bella Donna.
Sterkte Jeanne.
Las net dat Bella dood is. Dag lieve eigengereide Bella Donna, en sterkte Jeanne!