For better and for worse en voor altijd samen in de dood

Er zijn veel graven waar 1 helft van een echtpaar al in is begraven en waar op de ander wordt gewacht.
Op die graven staat vaak de huwelijksdatum vermeld. Soms ook een foto van het hele echtpaar.
En een tekst als ‘voor altijd bij elkaar’.
Daarop is het even wachten als de ander nog leeft maar veel oudere mensen volgen elkaar snel in de dood (waarvoor allerlei verklaringen zijn).

Hoewel ik er intussen aan gewend ben, blijf ik me er ongemakkelijk bij voelen tenzij de oude mensen 80-90 zijn.
Natuurlijk is niet vanzelfsprekend dat ze dan 60-70 jaar echt zielsveel van mekaar hebben gehouden, maar de kans dat ze nog met een ander iets moois beginnen is niet zo groot.
Dat ligt al anders wanneer de achtergeblevene 50-60 is.
Die kan zomaar opnieuw verliefd worden.
En dan zit je toch raar te kijken met een steen waarop al staat vastgelegd dat je met de vorige partner na de dood én wilt worden begraven én in de hemel gelukkig wilt zijn.

Echt ongemakkelijk voelde ik me bij deze steen op Terrace Park Cemetery in Holtville.
Hector Javier is op 26 april 2001 met Olga Dennise getrouwd toen ze 18 was (en hij 19).
Zeven jaar later was hij dood (hij was 26 – zij was 25).
In zijn graf is ruimte voor haar vrijgelaten. Op zijn steen staat ze al vermeld.

Hoe sterk moet je dan als jonge vrouw zijn om te zeggen: sorry, mensen, mijn leven gaat dóór?