De meest opmerkelijke graven vermeldde ik al: de steen voor de geaborteerde kinderen. Het monument voor de mijnslachtoffers.
De jongen die slachtoffer werd van een gruwelijk spel.
Verder was ik me steeds zeer bewust van de Roadrunner (waarvan ik nog veel meer foto’s nam maar echt scherpe waren er niet bij dus ik laat het maar bij deze twee).
Omdat er meer wás en ik daar wel iets van wil tonen toch wat foto’s.
Mij troffen vooral de beeldjes (rechtop, schuin, afgetakeld) en de bloemen (verwelkt).
De dood ís al een vorm van horror. Door de griezelig beschadigde cherubijn erbij (links onder) is de gruwel onopzettelijk maar theatraal nog even overtroffen. De schoonheid van het verval zeggen romantici, maar mij niet gezien. Het is een schokbeeld. Fellini zou het niet beter doen.