Graven

Veel verval op deze begraafplaats.
Niet alleen omgevallen kruisen en onleesbare of door vogels ondergepoepte stenen.
Dit graf valt op door het grote gat.
Alsof er een dier is ingekropen (maar dan wel een fors dier). En -als je luguber denkt- alsof er een dode is *uit*gekropen.

Ik vind erg veel kindergraven.
Soms eenvoudige stenen. Met naam en data. Soms met een bijbeltekst erbij.
Extra pijnlijk zijn de graven van kinderen met dezelfde achternaam die snel na elkaar, elk na een kort leven, zijn overleden.
Meestal liggen ze naast elkaar. Alsof daarmee al voldoende is ‘gezegd’.
Deze ouders plaatsten de graven samen.

Maar het mooist voor de bezoeker zijn natuurlijk de beelden.

De beelden zijn niet altijd origineel. In een bepaalde periode was dit beeld erg gewild.

Intrigerend vind ik dit.
Het graf ligt helemaal links bijna tegen de heg. Een platte steen.
Het mannetje doet denken aan een heiligenbeeldje.
Het zou -denk ik- een priestergraf kunnen zijn.