Plons!

In 2010 begon ik met dit weblog, vier jaar later stopte ik ermee.
Ik schreef nog een paar zeldzame stukjes, maar de laatste échte bijdragen waren uit 2014.

Ik begon omdat ‘het me leuk leek’ = de reden waarom iedereen een weblog begint tenzij iemand per se een politieke boodschap wil uitdragen.
Ik stopte ermee… geen idee. Ik denk omdat ik het teveel werk vond.
Omdat ik het als een plicht begon te ervaren.

Laatst las ik ergens: als je toch nergens heen mag vanwege Corona, ga dan eens naar een begraafplaats.
Daar is het niet druk en is afstand houden makkelijk.

Dus bezocht ik een paar begraafplaatsen en één sprak niet tegen me en de andere wel en ik dacht: zal ik weer gaan schrijven.

Ik bekeek een paar stukjes van vroeger en dacht: tjezus! Dat is wel heel grondig aangepakt!
Nu begrijp ik hoe ik het als werk ging ervaren.
Nog wat gedacht en vooral op me af laten komen en besloten me niet meer blind te staren op wat ik vroeger deed maar fris te herbeginnen.

Laat ze maar komen de indrukken, de ideeën, de benaderingen.
En plaats de foto’s die ik om welke reden dan ook *wil* plaatsen zonder dat eeuwige zelf-kritische ‘is-ie wel mooi genoeg’.

Plons! Hernieuwde sprong in het diepe.