Ik bezocht deze begraafplaats voor het eerst in 2013.
Ik nam wat foto’s, werd vooral getroffen door de poort en de telefooncel, maar deed er niets mee.
In april 2020 ging ik terug. Omdat bij het bekijken van oude begraafplaatsfoto’s die telefooncel me in het bijzonder trof.
Een prachtige laan leidt naar de begraafplaats. Nu loont dat ik tóen foto’s nam en nu weer.
Want destijds stond er van alles bij de toegang tot de laan, wat veel plezier wegnam.
Ik zág de schoonheid helemaal niet.
Nu geniet ik telkens wanneer ik er kom (en dat is in april 2020 vaak) van hoe fijn het is over de lange mooie laan naar de begraafplaats te lopen – eerst heen en later er weer vandaan.
‘Momenten van bezinning’ zou ik zeggen als ik dat niet erg grote woorden vond.
Laat wat van je horen