Vandaag overkomt het me.
Ik dwaal over Southern Nevada Veterans Memorial Cemetery in Boulder City.
Wat me vooral opvalt is dat de begraafplaats op tijdstip is ‘geordend’. De dagen van overlijden volgen elkaar naast elkaar op.
Dit moet een makkelijk op Find a Grave in kaart te brengen, denk ik net wanneer een man in een karretje me vraagt wat ik doe.
Rondkijken en wat foto’s maken. Ik zoek niet een speciaal iemand. Maw: ik hoef geen hulp.
En wat zegt de man: ik mag geen foto’s maken. Ik (oprecht verbaasd, omdat ik totnutoe alleen vriendelijk ben benaderd en me juist hulp is geboden): mag dat niet?! Hij: I believe it is not allowed.
Dan zal ik het niet doen, zeg ik, de principiele discussie niet aandurvend. Mag rondkijken wel? Dat mag.
Dus kijk ik rond. En ik *kan* het niet laten maar maak toch een paar foto’s. Stiekem, vanuit de heup.
Wanneer de man in het karretje opnieuw passeert, duidelijk om mij in de gaten te houden, geef ik op.
Ik ben blij dat ik toen ik aankwam direct het bord bij de ingang heb gefotografeerd. Dat zou ik nu niet meer hebben gedurfd.
Het is trouwens een erg mooie, indrukwekkende begraafplaats.
Al die vele duizenden veteranen uit al die vele oorlogen.
Vrijwel identieke stenen in rijen naast elkaar. Met maar enkele bloemstukken.
Zelfs zonder camera was het genieten.
Laat wat van je horen