Sinds 1953 heeft Boulder City een pet cemetery ergens in de woestijn.
De cemetery is ‘niet officieel’ (dit itt de wél officiële dierenbegraafplaats in noord Las Vegas).
Er is geen adres en velen gingen mij voor in vruchteloze zoektochten.

Haunted
De begraafplaats zou ‘haunted’ zijn.
Wie er in de nacht ronddwaalt kan, indien zij aardig wordt gevonden, worden gevolgd door een witte kat.

Op een forum van mensen die in het paranormale geloven vraag ik of ik de locatie mag weten.
Dat mag – als ik beloof die niet verder te vertellen.
Waarna iemand me een vaag plaatje van Google Earth stuurt waarmee ik in het najaar van 2012 geen stap verder kom.

Boek
Dit keer heb ik het, denk ik, slimmer aangepakt.
Ik vind online een boek over deze begraafplaats. In eigen beheer uitgegeven.
Véél te duur (€ 32) om aan te schaffen voor 80 pagina’s vooral foto’s.
Maar op de kaft staan de coördinaten dus denk ik: bingo!
Of de schrijfster het met opzet heeft gedaan weet ik niet: maar die coördinaten leiden naar een plek twee uur verderop.

Graven
Op 8 mei 2013 vind ik de begraafplaats.
Stomtoevallig.
Ik rijd er langs op de snelweg en ik zie in de verte de graven liggen.

Voor de ingang staat een witte auto geparkeerd.
Een andere bezoeker? Ik zie niemand lopen.

Het eerste deel van de begraafplaats is grotendeels vervallen.
De enkele steen die wel leesbaar is laat zien dat dit het begin van de begraafplaats moet zijn – jaren ’50.

Er zijn mooie stenen bij. Net zo mooi als je vaak op lawn cemeteries ziet.
Knuffels liggen bij enkele graven. Maar veel is ernstig verwaarloosd.
Ik denk: ik zal de begraafplaats (er liggen hier echt vele honderden dieren) op Find a Grave zetten.

Ongemakkelijk
Intussen voel ik me ongemakkelijk.
Ik denk door de witte auto. Want in het zand zijn recente voetafdrukken van een mannenvoet.
Waar is die man?
Misschien toch maar na een half uurtje teruggaan? En later deze week nog een keer?

Dan steekt opeens een harde wind op.
Hij ‘grijpt’ me, maakt een kleine tornado en gaat even abrupt weer liggen.

Coördinaten
Wat gebeurt hier?
Ik loop terug. Registreer nog wel de juiste coördinaten.
Maar denk: misschien beter niet op FaG zetten.
Niet dat ik in geesten geloof.

Terug in de motelkamer google ik dit pet cemetery.
Deze bezoeker zag orbs op de foto’s.
Ik bekijk mijn foto’s.
Geen orb te bekennen (gotzijdank).
Hij zegt ook: “To keep it the special place that it is, we are not going to reveal it’s exact location, except perhaps to those who make special requests.”

Goed idee.
De juiste coördinaten houd ik voor mezelf, op Find a Grave zet ik *niets*.
Nu nog eens proberen en kijken of het er prettiger ‘voelt’.
Waarbij de afwezigheid van een witte auto en mannenvoetstappen ook zal helpen.

Geheim
Twee dagen later ga ik terug.
Ik leg uit dat ik het geheim zal bewaren.
De begraafplaats gelooft me en nodigt me uit verder te komen.
Dat doe ik maar zelfs na nog twee uur rondlopen heb ik amper de helft gezien.

Steeds duiken er grote lizards op.
Echt grote. Wel een halve meter.
Met stevige lijfjes.
Ze zijn niet bang en ik mag ze fotograferen.

Ik stel me voor dat zij mijn equivalent van de witte kat zijn.
Dat is een fijne gedachte.