‘Armen in Haarlem niet langer naamloos in graf’ (bericht)
Op de Algemene begraafplaats van Haarlem komt een aparte plek voor mensen die hun eigen begrafenis niet kunnen betalen. Er is plaats voor zestig graven en alle doden krijgen een grafteken met naam, geboortedatum en overlijdensdatum.
Vroeger was dat anders vertelt straatpastor Joris Obdam in de krant: “Een kale en kille bedoening, rond een uur of negen in de ochtend. Naamloos in de dood. Als je het bruut wil zeggen: Zand erover, dichtgegooid, klaar.”

Ik vraag me al een tijdje af hoe het elders in Nederland gaat. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de arme doden in mijn eigen regio? Liggen ze in een hoek van het kerkhof? Staat er een bordje op het graf? Een nummer misschien? Of is het begroeid met gras?

Ik heb het nog niet kunnen achterhalen maar goeie kans dat het ook in Nederland verschilt per streek. Net als in Amerika waar armen soms tussen de ‘gewone’ doden worden begraven, soms in -goedkope- kisten en  soms in bodybags.
Met een enkele keer een sobere uitvaart, vaker het verbod erbij aanwezig te zijn (ivm liability issues). Soms redelijk nette velden met stenen naast elkaar. Ook al zijn het vaak brekelige bakstenen. Soms velden zonder enige aanduiding wie wáár ligt.
Soms in rijen bovenop elkaar.

Vorige week ontstaat er ophef over dat mensen bij Chicago begraven worden in zo’n veld. Met gestapelde kisten.
Men weet al decennia dat het veld er is en ook dat er zo wordt begraven.
Het zijn de foto’s die het ‘m doen.
Ik kan ze hier ivm copyright niet plaatsen maar klik even door – de werkelijkheid kan als je ‘m ziet pas echt hard zijn.