Via de site van Schiltmeijer ontdek ik dat er in Heiloo een kloosterkerkhof is.

Het adres blijkt het adres te zijn van het Bedevaartsoord van Onze Lieve Vrouw Ter Nood – het hek staat uitnodigend open.
Ik dool rond (daarover hier meer) en het duurt een tijd voor ik het kerkhof vind.

De poort is gesloten. Of hij ook op slot is – geen idee. Ik aarzel of ik aan de deur kan gaan rammelen.
Er komt een man aanlopen met een bos bloemen. “Is de poort al los” vraagt hij aan mij. Hij voelt eraan. Niet. Hij gaat via het klooster. Hij wel. Ik durf niet.

Weinig foto’s dus. En helemaal geen ‘sfeer’ laat staan ‘verhalen’.