Op de begraafplaats van Lake Havasu City waren niet veel graven die me intrigeerden.
Ik vond het wat saai: die ingegraven stenen, weinig originele teksten.
Bij het bewerken van de foto’s raadpleeg ik altijd even Find a Grave. Vaak levert dat niet meer op dan een vermelding met soms een foto van de grafsteen ev. uit een andere hoek dan de mijne.
Dit keer vond ik opmerkelijk veel biografieën en obituaries. En foto’s.
Omdat ik die niet mag overnemen verwijs ik ernaar indien -volgens mij- relevant.

Dit graf  fotografeerde ik vanwege de vrolijke gele bloemen op de verdorde grond en de tekst ‘Friend To All’.
Op Find a Grave is het ook gefotografeerd maar iemand heeft deze steen gephotoshopt (?) met die van een kind dat in 1986 na een paar maanden is overleden. Het kind heeft dezelfde achternaam. Maar het kán niet een kind van Betty Jo zijn, denk ik. Want in 1986 was ze 55. Een kleinkind dan? Maar op haar graf staat niets over dat ze ‘loving mother’ oid was.

Familie zal het wel zijn vermoed ik – kijk maar naar die gele bloemen.
Wát het ook is, ik vind het merkwaardig dat zij, de vrouw die als ‘Friend To All’ 60 jaar werd, zo slechts een voetnoot is bij een kind dat te vroeg is overleden.

(en dan verandert die photoshopper de naam van Betty Jo ook nog eens in Betty John…)

Lena wordt recht gedaan op Find a Grave. Ze had een grote familie, was geliefd en koos voor: geen bloemen maar giften aan goede doelen. Ook staat daar een mooie foto van haar.

Meer op het oog gewone graven/grafstenen met extraatjes van Find a Grave.

Naast elkaar meneer en mevrouw Greisch met een gedenkstukje voor meneer (dit was een paar dagen na Memorial Day).

Meneer was volgens de steen loving husband father grandfather en had – vermoedelijk voor iets dat hij deed in een oorlog – een presidential citation.

Mevrouw was loving wife, mother and grandmother. Dat zie je vaker. Dat een vrouw uitsluitend als echtgenote en moeder wordt getypeerd. Niet alleen bij vrouwen die in het begin van de vorige eeuw zijn geboren.

Find a Grave heeft over Clement M. Greisch niks extra’s te melden.
Over Virginia Jeanette Greisch des te meer. Ook een mooie foto: zilver haar, grote zonnebril, veelkleurig bloesje en sigaret in de hand.

Op de steen van het echtpaar Gnatowsky is gekozen voor gelijkheid: hij is Son, Husband, Father, zij is Daughter, Wife, Mother.
Ik kon het niet zien omdat toen ik er was de steen rondom was versierd maar onderaan staat We Had A Good Time While We Were Here. Wat ik wat voorbarig vind want Deena Lee is weliswaar in 2009 op 54-jarige leeftijd overleden, maar Sol Marvin leeft nog.

Op Find a Grave staat een uitgebreid verhaal over Deena Lee. Met een mooie foto en (o.a.) She was an excellent mother and took part in any activity her children were involved with. Among the many things Deena also enjoyed was scrapbooking, calligraphy, cake decorating, hiking, bowling and gardening.

De naam van haar moeder, lees ik, is Betty Hartje. Wat kan duiden op Nederlandse roots.

Nog eentje dan.

Weer zo’n op het eerste gezicht saaie gedenkplaat. Een beloved husband and father die in 2007 is overleden en en beloved wife and mother die nog leeft.

Wat me eraan opviel is die losse steen die tussen de twee grafstenen ligt. Lees even de tekst (klik).

Die tekst doet vermoeden dat William T. Masche Sr. onverwacht is overleden. Dat gebeurt vaker maar dat ze hebben gekozen om die steen erbij te leggen duidt erop dat het een bijzonder aspect was aan zijn overlijden en dat is geleden onder dat abrupt weggerukt zijn.
Met extra veel belangstelling lees ik zijn obituary op Find a Grave.
Ik zie een foto, ik lees dat hij hield van de eenvoudige dingen in het leven zoals jagen en vissen en dat hij op 80-jarige leeftijd after a long illness is overleden.
Ook had hij een andere steen voor de huidige steen (foto op Find a Grave) en de huidige is véél mooier.

Veel begraafplaatsen in Amerika hebben een apart deel voor kindergraven.
Ook Lake Havasu Memorial Gardens.
Het is het mooiste deel. Meer dan de wat saaie stenen in de grond.
Het was ook het deel dat niet 1 groot grasveld was. Er was wel onkruid. Daar moest wat aan gedaan worden, zei de man die de andere man inwerkte toen ik er was.

Het meest indrukwekkend vond ik dit graf.  Eerst snapte ik het niet: als dit graf met hek er omheen van ‘Our Little Man’ was, dan kon dat toch niet zijn foto zijn? Want de kleine man werd amper een maand oud. Ik denk:  vermoedelijk is het graf van een broertje of zusje. De tekst kan ik niet lezen. De foto van achter het hek ook niet goed zien. Eenmaal thuis probeer ik die een beetje te vergroten: Susana. Wat een beeldschoon meisje.

Nog een paar foto’s van kindergraven. Omdat die me altijd ontroeren. Zoveel hoop, zoveel vrees. Zoveel verdriet.
Van geen van de kinderen heb ik informatie kunnen achterhalen.