What happens in Vegas

Wat ik erg graag wil zien zijn mooie, grote begraafplaatsen met imposante beelden. Engelen bijvoorbeeld. Grote, majestueuze engelen. Alles erop en eraan.

Het wordt me al snel duidelijk dat ik die in en om Kingman en Yuma niet ga vinden.
Las Vegas ligt op twee uur rijden van Kingman. Daar moet het lukken, denk ik.
Er zijn erg veel begraafplaatsen en ik ben er maar twee dagen.
De afstanden zijn enorm. Wat ik aan indrukken kan bevatten is beperkt.
Ik moet dus kiezen.

Dus voer ik in google iets in als ‘wat zijn de mooiste begraafplaatsen van Las Vegas (als je maar beperkte tijd hebt)’.
Ik stuit op een advies uit de FaG-forums van een jaar geleden (kan url nu even niet meer terugvinden).
De FaG-man van Vegas adviseert: “Woodlawn is a very large cemetery, with possibly as many as 20,000 or more interments. However, the cemetery is somewhat unsafe even during the day, and definitely dangerous in the early evening. This is because Woodlawn sits directly across from the city’s Skid Row. The homeless are the least of your worries; there are drug addicts hanging about and even living in the cemetery. You will also encounter the mentally ill (we’re talking schizophrenics and serious bi-polars) and they will approach you and try to engage you. There is no security staff present; as a consequence, drug deals are done out in the open towards the back of the cemetery.”

Wat raadt hij aan? “Bunkers Memory Gardens – If you don’t mind the drive, this scenic cemetery is the one to visit. The cemetery is well maintained and even the older markers and headstones photograph well.”

Op de terugweg van Craig Road Pet Cemetery rijd ik daar even langs (het is in de buurt).
Scenic en mooie foto’s: ik stel me op z’n minst mooie bomen en heggen en doorkijkjes en mos en beelden voor.
Het blijkt een heel gewone begraafplaats. Deels platte stenen, deels niet-versierde staande.

Zou Woodlawn hebben geboden wat ik zocht?
Geen idee.
Ik zal er in elk geval niet achter komen want dit was mijn laatste keer Vegas.
Grote steden en ik combineren niet goed.

Craig Road Pet Cemetery

Op de dag dat ik hoor dat mijn konijntje Bella Donna onverwacht is overleden -29 september 2010- bezoek ik het Pet Cemetery van Las Vegas. Ik was het al van plan, overwoog nog er vanaf te zien omdat het te pijnlijk kon zijn maar het werd alleen even janken bij de eerste grafsteen voor een bunny.
Dat zat er natuurlijk dik in.

Pet Cemetery ligt in Noord Las Vegas, een klein uur rijden vanaf Boulder City waar ik logeer en het is bloedheet. Er staan bomen, maar om schaduw te bieden niet genoeg. Toch breekt de hitte me pas na anderhalf uur, wanneer ik -met haren aan mijn gezicht en kleren aan mijn lijf geplakt- besluit het laatste veldje over te slaan, echt op.

Het komt door de liefde die uit de grafstenen spreekt. Of het nou kleine platte plakken zijn of bouwsels die een kapitaal moeten hebben gekost. Er is zoveel moeite gedaan. Er is nagedacht over de teksten. Ook al zijn ze kort, het is duidelijk dat deze mensen een zeer bijzondere band hadden met hun dier(en).
De (vooral) honden, de katten, enkele konijntjes, vogels, een desert tortoise, een olifant en veel paarden.

Je kunt je ook als mens bij je huisdier laten begraven. Veel van die graven zag ik niet, maar ik zag ook niet alles.
Hieonder een aantal van de paarden.

‘Tank’ Morgan

Deze steen ligt midden in een grasveld tussen de stenen voor katten en honden.
Een bekende bodybuilder, vermoed ik. Het blijkt een bekende (?) worstelaar te zijn.

Paul W. McManus, worstelend als ‘Frank Morgen’ aka ‘Tank Morgan’. Werd hij ook ‘Heavenly Body’ genoemd? Het zou kunnen.
In elk geval was een vorige ‘naam’: ‘Brute Morgan’. Zijn finishing move was de ‘Standing Neckbreaker’.
Op 15 augustus 1991 is hij vermoord in een drive-by shooting toen hij zijn hond uitliet.

Citaat uit een interview met de toenmalige (?) eigenaar van deze begraafplaats in de Las Vegas Sun (1998):
Former New York professional wrestler Frank Morgan, also known as Paul McManus, joined his cats, Scooty and Tonto, following his murder in 1991. Before that, he visited the cemetery regularly, usually travelling four hours on bicycle from the east side of the valley – often during the scorching heat of summer.
“He’d come out here and sit for two or three hours and we would talk,” Clayton recalls. McManus had requested to be buried there and nearly 60 people attended graveside services.

 

Jerry Foisel, curious soul, infrequently known

Meer dan 250 foto’s neem ik op deze dierenbegraafplaats.
Omdat ik niet direct weet hoe te beginnen en welke ordening aan te brengen wil ik het me makkelijk maken: ik begin met mensen.
Daarvan zijn er hier maar weinig begraven.

Ik herinner me nog dat ik bij deze grote steen stond te denken: waarschijnlijk een beroemdheid.
Die veel van dieren hield. Zoals van Argus (in 1989 overleden). En hij heeft de steen vast laten maken voor ooit, tezijnertijd.

Ik google Jerry Foisel. Ik schrik.
De man blijkt dinsdag 7 september 2010 de begraafplaats te hebben bezocht. Om te kijken naar de steen die hij heeft laten maken voor zijn net overleden hond PeeWee (die ook op de grote steen staat).
Hij gaat naar huis, doet wat op de computer, loopt naar de slaapkamer, komt terug met een pistool en schiet zijn zuster Sandra Alandt en 12-jarig neefje Isaiah Luoma dood. Dan pleegt hij zelfmoord.
Achteraf-pratend: Jerry Foisel was depressief. Hij was zijn baan kwijt. En PeeWee.
(bron)

Jerry Foisel was een in bepaalde kringen bekend hang glider.
Zijn MySpace-pagina bestaat nog steeds. Over zichzelf schrijft hij: “Seen frequently but infrequently known. Positively different but totally unremarkable. Honor and ethical behavior are more important than blind obedience to any Government or God. Truth. Justice. What used to be the American way. (..)
Looking for un-common people to pursue fun and energetic activities. Fellow Thrillseekers please apply! LOL!

Triest.

Graven van honden

 

 

 
 

Graven van paarden



Graven van paarden van dichtbij

 
 
 
 
 
 
 

Lidia Lavallen, Cherokee, Charlie Brown en Tonka

Op Craig Road Pet Cemetery laten mensen zich begraven bij hun dieren.
Lidia Lavallen voegde zich eind 2008 bij haar paard Cherokee.
Uit de steen maak ik op dat haar honden Charlie Brown en Tonka er ook zijn begraven.

Lidia kwam oorspronkelijk uit Buenos Aires.
In de Las Vegas-krant verscheen dit stukje.

LIDIA LAVALLEN Lidia Sanchez Lavallen, 73, passed away Monday, Oct. 20, 2008, after a long battle with cancer.
She was born in Buenos Aires, Argentina, April 6, 1935, and came to Las Vegas in 1964, where she worked as a legal secretary until she retired.
Lidia loved her horses and dogs and she wanted to be buried with them. Her ashes will be interred at the Craig Road Pet Cemetery, 7450 W. Craig Road.

Pet Cemetery

Ik lees in een advertentie in de telefoongids van Yuma dat deze begraafplaats ook een Pet Cemetery heeft.
Het veld blijkt wat los van de andere doden te liggen maar er is niet gekeken op een paar vierkante meter méér. De inwoners van Yuma die hun huisdier een mooi graf willen geven kunnen vooruit.



Dit is mijn eerste dierenbegraafplaats en ik ben erg benieuwd.
De ongeveer tien graven blijken grotendeels overwoekerd. Dat er kunstbloemen bij staan zegt weinig, die bloemen hebben een hardheid waar ik intussen diep respect voor heb.

 

 

 

Later bezoek ik in Las Vegas Craig Road Pet Cemetery.
Een dierenbegraafplaats met vele honderden stenen en beeldjes en bloemen en teksten waaruit ongelooflijk veel dierenliefde spreekt.
Zijn de mensen in Vegas ánders?
Ik moet meer pet cemeteries bezoeken om er achter te komen wat gebruikelijk is.