Desert Lawn Cemetery in Mohave Valley is verder dan ik dacht van Kingman, AZ waar ik verblijf en het is er -omdat het hoger ligt dan Kingman- ook veel warmer dan ik had verwacht.
Wanneer ik (op 23 september 2010) eenmaal ben aangekomen, blijkt dat dit een lawn cemetery is.  Zodat mijn eerste reactie “nou, even dan, ik heb er tenslotte meer dan anderhalf uur naartoe gereden – maar niet langer dan een kwartiertje”.
(Uiteraard had ik dat van dat lawn kunnen weten – zo heet het tenslotte)

Ik zie een kunstwerk/memorial voor helden uit 1985 (stukje daarover komt later), ik zie een paar kloeke graftomben, ik zie vooral veel gras en platte stenen met weinig bloemen en traditionele teksten.
Pickup trucks rijden af en aan dus vermoedelijk wordt verderop ergens aan gewerkt (het is een erg grote begraafplaats, ik zie er maar een fractie van – ook wanneer ik toch meer dan een uur blijf). Er zijn geen mannen die op het gras waar ik ben aan het terrein werken.
Op mijn kleine stukje grasveld ben ik alleen.

Verderop staan erg veel kleine boeketjes kunstbloemen. Ik loop erheen.
Het blijkt de kinderbegraafplaats te zijn. Kleine steentjes met bij elke steen dezelfde bloemen. Alsof iemand zich voor al die graven verantwoordelijk heeft gemaakt.
Mogelijk is dat dezelfde persoon (personen?) die een grafsteen heeft geplaatst met de tekst In Loving Memory Of All Babies Killed By Abortion (dat is die iets grotere vooraan).
Dat zoiets zomaar mag.

Om mij weer op te vrolijken besluit een Roadrunner de begraafplaats te bezoeken.
Klik-klak, even lachen, lief vogeltje.