Terrace Park Cemetery

Terrace Park Cemetery in Holtville, Californië wil ik bezoeken omdat ik heb gelezen dat er erg veel illegale vreemdelingen begraven zijn.
Het lot van anonieme doden trek ik me aan, ik wil iets met ze dóen, ze een vorm van erkenning geven. Een plaats. Al is het maar op dit weblog.

Op 11 september 2010 ga ik erheen.
Ik heb een lijstje bij me met vier photo requests. Voor foto’s van graven.
Die kunnen mensen indienen via Find a Grave.
Ze zijn, ontdek ik, een ideale manier om als legitimatie te dienen tegenover verzorgers van de graven.

In Holtville tref ik Martin. Een grafsteen had ik zelf al gevonden, hij wijst me de andere drie.
Bij die van Myrl E. Parker heeft hij een verhaal. Myrl was de plaatstelijke grocer of pharmacist (ik ben vergeten wat het was, maar een van de twee).
Het graf van zijn vrouw Melva, die in 1986 was overleden, bezocht hij elke dag – precies om drie uur. Bij het graf van Myrl zelf had Martin nog nooit een bezoeker gezien.

De begraafplaats is grassig-goed onderhouden (in elk geval het deel van de niet-illegal-aliens) en wanneer we bij het graf van Myrl Parker komen staat daar een dikke laag water op van de sprinkler. Martin zal het voor me schoonmaken.
Ik vraag of ik daar ook een foto van mag maken. Dat mag.

Daarna brengt hij me naar het troosteloze terrein verderop. Met de onbekende doden en de wel-bekende doden zonder geld voor een behoorlijk graf die met het een baksteen als markering moeten doen. Martin laat doorschemeren dat hij begrip heeft voor de Mexicanen die in de hoop op een betere toekomst door de woestijn Amerika intrekken en dat vaak niet overleven.
Ik deel dat begrip maar mijn compassie betreft alle onbekenden die zo worden begraven en ik slaag er niet in dat duidelijk te maken (taalonhandigheid).

Ik ga zeker terug naar Terrace Park. Omdat ik een deel van de begraafplaats met mooie beelden niet kon fotograferen omdat de sprinklers er nog stonden te sproeien.
En omdat ik er door de hitte niet in slaagde de bakstenen van álle John Does te fotograferen.
Wat ik wel graag had gewild.