Zwaaien met je hoedje

Op deze mooie kleine begraafplaats is er 1 steen die me in het bijzonder treft.
Direct al. En nu, een kleine week later, denk ik er nog steeds aan.
Met vrolijkheid.

Ik denk ook dat hij zo bedoeld is.
En ik wou dat ik het verhaal er achter wist.
Google levert niets op.
Waarschijnlijk is het ook een klein verhaal. Iets tussen een paar mensen.

Maar wat een leuke, vrolijke, mooie, opbeurende tekst.
En wat een prachtige foto van die vrouw. Wat een ongelooflijke schoonheid.

Ik associeer haar met een operettediva die tot ver in de vijftig nog het publiek plat weet te krijgen.
Niet als tante-van de hoofdpersoon of oude-zigeunerin.
Maar als de hoofdpersoon zelf.